america-thirst.reismee.nl

Niet te filmen

Soms denken we dat we in een film zitten, vaak is dat ook zo. Althans, we herkennen het decor. Neem nu vandaag met Monument Valley, het zo’n beetje zuidelijkste puntje van onze reis, een kleine 100 kilometer rijden vanaf Bluff. Gisteren werd ons al verteld dat de vallei in vele films te zien is en specifiek werd ons een foto getoond van Forrest Gump die na twee jaar hardlopen precies vanaf Monument Valley in de richting van Bluff de brui eraan geeft.

Het decor doemt op en we herkennen het. Tot op heden namen we veel foto’s, nu gaan we in de overdrive. Uit zo’n beetje elke hoek wordt de herkenbare achtergrond van films als Back to the future III, Stagecoach en Once upon a time in the west vastgelegd.

Geen cowboy te zien, wel veel indianen, al schijnt het zo te zijn dat ze eerder als natives of als Navajo (in dit geval) willen worden aangeduid. Ons om het even, wij zijn niet zo moeilijk.

Wat wel moeilijk is, is om het bezoekerscentrum van dit in eigen beheer uitgebate stuk grond te vinden. We zien een aanduiding dat het nog vier mijl is, dus rijden we er zeven door - en nog eens drie tot ik een keerplek vind - om erachter te komen dat op de aanduiding een pijl naar links (oh, naar línks...) stond.

Goed, wij door naar de poort, wat om te mogen doortoeren twee keer twintig dollar moet kosten. Maar met een camper mogen we niet zelf een route rijden en moeten we met een tour mee, dat is dan nog eens twee keer 65 dollar. Alles bij elkaar 170 dollar voor twee uurtjes rotsen van dichtbij bekijken met uitleg. Dat doen we dus niet en we keren om, voor zover je met zo’n bus een beetje keren kan.

Nee, dan Gooseneck Statepark. Kost ook pegels (vijf dollar), maar is dat meer dan waard. Als je het niet betaalt, kom je tot net voor de rand waar je overheen wilt kijken. Heb je dan wel 20 kilometer voor omgereden. En we willen zien wat er te zien is, dus betalen we zonder dralen de entreeprijs. Gekkigheid.

Over de rand gekeken, is er een slinger in de rivier te zien die er niet om liegt. Foto’s ervan zijn op Instagram/Facebook te zien, het valt namelijk lastig uit te leggen wat we zien. Het heeft in elk geval met een rivier te maken die in de loop van een paar miljoen jaar een aantal bochten in de rivier heeft weten uit te slijten, die zo mooi zijn, dat het bijna architectuur van Frank Lloyd Wright is.

Maar dan anders.

Onder gekkigheid, deze dag is er een om je te verbazen over zoveel moois dat de natuur heeft weten te produceren in rotswerken en rivierstromen. Wanneer we namelijk vanaf Gooseneck via Bluff doorrijden naar Natural Bridges National Monument, zien we een drietal door toedoen van rivierstromen in steen uitgesleten bruggen. Gaat dan wel een paar miljoen jaar overheen, maar dan heb je dus wel een brug over een rivier. Wat deze excursie extraspeciaal maakt, is het feit dat er op een bord heel goed uitgelegd wordt in welke steenlagen wanneer wat gebeurde. Rood is voornamelijk Juratijdperk, wit is veel en veel ouder.

Handig, als we doorrijden naar Hanksville, een ritje van 85 mijl (130 kilometer) waarin we alleen natuur tegenkomen waarin een asfaltweg is gelegd. Niet helemaal waar, want we komen nog drie huizen tegen, een spookdorp (Hite, Utah) en een brug. De rest van de omgeving is er allemaal neergelegd om zo als filmdecor te fungeren.

Voor chauffeur en bijrijder wel zo prettig. Je hoeft je en geen moment te vervelen, en je hoeft niet bang te zijn in slaap te sukkelen. Net als iets saai wordt, gaan we weer een tijdperk verder en is alles van rood ineens wit geworden, met een geheel andere manier van afslijten. Zijn de rode rotsen een soort flatgebouwen met een wat wonderlijk aflopende onderkant, de witte rotsen lijken wel slagroomsoezen. Die zijn van boven zo mooi afgesleten, dat ze bijna glad zijn, waar de rode rotsen nog heel erg ruw bij afsteken.

Als ik ooit nog een cursus ga doen, is het iets met geologie.

Het is bijna jammer dat we langs de kant van de weg aftelbordjes zien. Waar we in Nederland hectometerpaaltjes kennen, zetten ze er hier eentje per mijl neer. De laatste tien mijl voor Hanksville tellen we hardop af.

En dan rijden we dit niemendalletje binnen waar we de nacht gaan doorbrengen. Het wordt hier inmiddels al om 20.00 uur donker, dus de dagen korten fors.

Gelukkig worden we bij zonsopgang alweer wakker, morgen staat de wekker om 6.30 uur. Gaan we naar Capital Reef. Nu maar hopen dat met het korter worden van de dagen, ook de barometerstand krimpt. Het is hier vandaag 38 graden en dat is best fors. De airco in de bus draait overuren.

Net als wij.

Reacties

Reacties

Frans

Wat een reis! Ik zie het zo voor me, ook al ken ik de VS alleen van films. Bestaat er eigenlijk wel een ander VS? Misschien kan je blog verfilmd worden..wordt het met terugwerkende kracht alsnog een vlog. Hier in het nieuws na een paar zomerse dagen: 'In grote delen van het land regent het', om over Houston ( we've got a huge problem) maar niet te spreken... Veel reisplezier nog, we reizen stiekem met jullie mee... (Vergis ik me of zie ik het rode stof uit Utah in mijn achtertuin verschijnen?)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!