america-thirst.reismee.nl

Camperafsluiting

De laatste dag op de laatste camping breekt aan. We zitten middenin de natuur, maar zijn toch nauwelijks ver weg van San Francisco. Tussen ons en de stad van eeuwigdurend hippiedom, liggen slechts Oakland – inclusief internationale luchthaven – en de baai. Morgen rijden we de laatste twintig, vijfentwintig mijl naar de camperverhuurder en dan zijn we verlost van de Ford waar we 30 dagen in hebben gebivakkeerd.

Wanneer ik naar het wifipunt loop, waar ook de campernachten kunnen worden verlengd, moet ik een stevige heuvel af en weer eentje op, dan nog een bultje en dan nog een bocht. De bocht van de Ratelslang. Al met al een kwartier stevig doorstappen. Beetje het gevoel van jaren 90-internet, toen je nog moest inbellen en vooral geduld moest hebben.

Aangekomen bij de receptie, duid ik in mijn beste Engels aan dat ik ons verblijf wil verlengen. De toevoeging na de ja, is of ik β€˜Dutch’ ben. Enigszins verbouwereerd over het gemak waarmee ik met mijn middelbareschool-Engels, gelardeerd met jarenlang tv-kijken en een college dat ik in het Engels gaf aan de TU Delft door de mand val, moet ik bekennen dat het zo is. β€˜Me too,’ antwoordt de mevrouw aan de andere kant van het loket.

Het blijkt dat ze – afkomstig uit Utrecht – in 1963 is geemigreerd. Eerst naar Banff in Canada, daarna naar de regio San Francisco. Haar Nederlands – dat ze nog steeds uitermate goed beheerst – heeft ze op peil gehouden door met Nederlanders haar moedertaal te blijven spreken. Schrijven is lastiger. Ik vertel haar dat we sedert ’63 aardig wat spellinghervormingen hebben gehad en dat verdriet haar. Mij ook trouwens.

De rest van de dag wordt in ledigheid omgebracht. We regelen een hotel aan de Van Ness in downtown San Francisco en we ruimen de bus uit. Mariella wil de aardappels opmaken en daartoe wil ze frituren. Dat kan en dat mag, maar dat leidt wel tot commotie. Allereerst gaan de servetten waarop ze de voorgebakken friet legt in vlammen op (iets te dicht bij het fornuis gehouden), daarna gaat het CO-alarm af. Koolmonoxide, dat is slecht nieuws. En het geluid wil niet meer stoppen Elke 30 seconden een vrij harde piep. Nu hadden we in Bodega Bay de misthoorn gehad, dus we zijn wat gewend, maar dit komt wel erg dichtbij.

Wat we ook doen, het geluid gaat niet uit.

Ik krijg het lumineuze idee om de bus te starten en te gaan rijden, om zo de lucht in de bus te klaren. Lumineus, want het werkt. Nog twee a drie piepen en we zijn schoon.

Maar dan zijn de frieten pas voorgebakken, en moeten ze nog voor het echie. Zelfde procedure: frieten bakken, piepsysteem af laten gaan en rijden maar. Helaas kost het nu een ruim rondje camping om hete alarm stil te krijgen. Klaarblijkelijk is frituren iets anders dan voorfrituren.

Nu we klaar zijn met de campings, kunnen we een lijst maken met waar we hebben gestaan en dit kwalificeren.

  • Lake Meade – 1 nacht – mooi gelegen, redelijk sanitair, prima algemene indruk – een 7
  • Zion – 2 nachten – zeer centraal bij het bezoekerscentrum en de uitvalweg van Zion gelegen, wel druk, geen douches, weinig plees – een 6,5
  • Ogden – 1 nacht – prima onderwegcamping, aardig sanitair, zwembadje – een 6,5
  • Yellowstone – 4 nachten– prachtig gelegen, ruime plekken, wel rare bochten langs de weg waar je moet staan en alle voorzieningen zijn op afstand, waarbij je een knipkaart hebt voor de douches, geen Wifi, geen bereik met telefoon – een 8,5
  • Flaming Gorge - 1 nacht – mazzeltje om te vinden, veel hertjes, geen douche – een 7
  • Dinosaur – 1 nacht - mooi gelegen, inclusief lezing, geen douches – een 7,5
  • Moab – 2 nachten – aan drukke weg, rurale plekken, prima sanitair, goed zwembad – een 7,5
  • Bluff – 1 nacht – uitbater is de weg kwijt, prima sanitair, nul sfeer – een 6
  • Hanksville – 1 nacht – Beetje zoals de vorige – een 6
  • Torrey – 2 nachten - mooie plek, aardige beheerder, veel zelf gedaan, veel aandacht – een 7,5
  • Bryce – 2 nachten – ruraal, aardige plekken, geen faciliteiten – een 7
  • Grand Canyon – 1 nacht – basis, prima, matig sanitair – een 7
  • Grand Canyon – 1 nacht - basis, prima, geen sanitair gezien (camper gebruikt) – een 7
  • Bakersfield – 1 nacht – enorme camping, enorm leeg, mooi georganiseerd, sfeerloos, zwembad – een 6,5
  • Monterey – 1 nacht – middenin de stad, maar dan heb je ook alles gezegd – een 6
  • Bodega Bay - 2 nachten – aardige mensen, mooi parkje, veel aandacht, wel sfeerloos – een 7
  • Doran Beach – 1 nacht – mooie plekken, zwaar verouderde sanitair – een 6,5
  • China Camp – 1 nacht – parkeerplaats, nul faciliteiten – een 5
  • Chabot Campground – 2 nachten – prachtig gelegen, mooiste plekken tot nog toe, gedateerde faciliteiten, ver lopen naar de wifi – een 8

Tsja, dan wint toch uiteindelijk de plek en doen de faciliteiten iets minder ter zake, we hebben namelijk als winnaar Yellowstone, als tweede Chabot Campground en als derde Dinosaur en Torrey.

Terechte winaar? Ontdek het zelf.

De nacht wordt wreed verstoord wanneer er tot twee keer toe weer een CO-alarm afgaat. Ondanks dat alle ramen open staan en we bijna weggeblazen worden met frisse lucht vol zuurstof. Mariella slaapt stevig, maar ik ben klaarwakker. Omdat de piep nogal hard is, ga ik zowel om half tien, als om elf uur een rondje rijden om het stil te krijgen, terwijl Mariella gewoon nog in bed ligt.

Maar die nacht slaap ik niet meer prettig. Allereerst ben ik alert op het opnieuw afgaan van het alarm, maar daarnaast ben ik ook alert op de frisse lucht in de bus om een mogelijk drama te voorkomen. De rest van de nacht is het stil, maar ik sta gebroken op. Heb ruim tien uur in bed gelegen en nog niet eens de helft ervan geslapen, en zeker niet diep en/of vast.

Maar goed, we gaan de bus inleveren. Weliswaar een dag te vroeg, maar we willen naar San Francisco. Ondanks alle door ons ervaren gebreken, wordt de bus zonder commentaar ingenomen in Hayward-Zuid, dat moet doorgaan voor San Francisco (want dat klinkt beter) en na bijbetalen van 43 cent maal een kleine 900 mijl vanwegen het overschrijden, worden we afgezet op het station. In een maand tijd hebben we dus 4.500 mijl gereden. Doe dat maar eens maal 1,6 en je weet hoeveel kilometers.

We nemen de trein van Hayward-Zuid naar San Francisco en dat kost een uur en 5,30 dollar per persoon. Een schijntje, want de taxi had 150 dollar gekost, volgens de Zwiterse mevrouw van de receptie van Best Time RV.

Aangekomen op Powell Centraal, staan we middenin de stad. En we voelen ons wat verloren zonder bus, maar met zeven stuks bagage. We hebben zoveel zooi, dat een van de koffers op de achterbank van de taxi moet en ik naast de Koreaanse manke taxichauffeur plaatsneem. Vijftien euro later staan we op in de lobby van het hotel en een kwartier later onder de douche in onze kamer. Ondanks dat het pas 12 uur in de middag is.

Daarna gaan we naar Fisherman’s Wharf en de toerist uithangen. Boottochtje naar de Golden Gatebrug, Pier 39 op en af, Cable Car rijden. En zeeleeuwen kijken. Mooi schouwspel hoe een paar alfamannnetjes met elkaar bekvechten en proberen de baas te spelen op de 10 vierkante meter vlonder waar ze zich op bevinden. Beetje een werkvloer waar je ziet dat mensen met ambitie gekke dingen doen, terwijl je ook relaxt op een vlonder kan gaan liggen drogen in de zon zoals de meeste andere leeuwtjes. Niks ambitie, niks de beste of grootste zijn, maar gewoon doen waartoe je op aard bent: beetje hangen en droog worden na een zwempartijtje. Af en toe een harinkje en verder niks.

We gaan met de cable car naar Union Square en terug via een andere route met oude trams uit de PCC-tijd, die hier een tweede leven leiden. Beetje wat in Den Haag rondreed van 1949 tot begin jaren 80. Jeugdsentiment, morgen naar het museum.

Na het eten op de werf, gaan we met bus 47 terug naar het hotel. Hoe later op de avond (half negen) hoe gekker het volk. In de bus neemt een zwerver plaats die heeft gesoebat voor een gratis plek, stapt iemand in die een t-shirt draagt, maar de mouwen niet gebruikt waar ze voor zijn, zijn armen zitten namelijk aan de binnenkant van het shirt, iemand anders die ons van zijn handklap-gesprokenwoordmuziek deelgenoot maakt en iemand die een vuilniszak vol blikjes meezeult.

Kortom hoog tijd om kamer 435 op het nachtslot te doen.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!